Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Λεπτού σιγή.

Στο ματωμένο σου μανδύα
συγκλονισμένοι προσπαθούμε
…Ειρήνη , μ’ αφορμή τη  λύπη
τον παρονομαστή να βρούμε.
Είναι αποτρόπαια η  πράξη
κι’  έναυσμα,  απαίσιο  ορίζει
καθώς  το πρόσχημα  απαλείφει
στρατούς,  για  αντίποινα ν’ οπλίζει.
Θρηνούν, μεσίστιες σημαίες,
στη παγωνιά έρημων δρόμων
όπου,  των όπλων μαύρη κάννη
στέκει  γεμάτη  επί ώμων
σκορπώντας,  ρίγη  ανατριχίλας
μα και,  γροθιά υπερυψωμένη
σ’ όποιον θαρρεί, θα επιβάλλει
της  ζούγκλας  νόμους  η  επιμένει
άφρων,  σ’ αλόγιστες  ιδέες
μ’   άκρατο  παραλογισμό  
ότι,  έχει  ευθύνη να  γνωρίζει  
χορούς  θανάτου  προτού  σύρει
η  φρίκη,  στην οργή  αναθέτει
ποινή θυμού  που καθορίζει,
πως,  μετατρέπεται το  δίκιο,
 σε  νεκρική,  λεπτού σιγή.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Διδαχές.

Γλυκόπικρη ανασαιμιά.. 
Του κόσμου η αυταπάτη
κρεμάστηκε  χαμόγελο,
σε είδωλα χλωμά.
Ανέμη κλώθωγυριστή,
στο ραγισμένο αδράχτι
αφέθηκε να τριγυρνά
κοινώς,  διαχρονικά.

Ελπίδων διφορούμενα..
Προκρούστιο  κρεβάτι
εφεύρανε, με το μυαλό
δεμένο  απατηλά,
με βλεφαρίδες ψεύτικες
να θεωρεί το δάκρυ
παρηγοριάς  ανάχωμα,
για σώματα, κυρτά.

Οι λογικές,  ανεύθυνα..
Θέλγουν διηρημένες
του μέσου την αλόγιστη
διαρκή υποτροπή,
σαν  τύψεις ερμαφρόδιτες
σιωπούν μεταλλαγμένες,
για απατημένους θεατές,
στη βαρετή  σκηνή.


Ο χρόνος, με τα σφάλματα..
Από λειψούς φεγγίτες
 επισωρεύουν στις ψυχές
ρυτίδες, ενοχές
καθώς, επικυρώνουνε
 ευφάνταστες σελίδες,
μ’ απλά  ευφυολογήματα
ως δήθεν,  διδαχές!