Η ευχή.

Στα απρόσμενα του κόσμου έστησα ευήκοον ους να …συλλάβω των ανθρώπων τα  όμορφα που κρύβει ο νους παραδόξως, στη σιωπή μου μπας  και …πιάσω κάτι τι σκεπτικό καλό ούτε, ένα μόνο πόνος  και, οργή! Σκέφτηκα, να ξανακούσω μη, δεν άκουσα καλά, δεν μπορεί ουδείς, στον κόσμο να μην σκέφτεται …σωστά μα και, πάλι κάθε ήχος, κάθε σκέψη και ,ειρμός φτάνανε γεμάτα θλίψη τα πλημμύριζε θυμός! Έκανα σιγή ιχθύος αφουγκράστηκα βαθιά μη τυχόν μου χε  ξεφύγει, λεπτομέρεια καμιά μέσα όμως, στην απαίσια νεκρική, που λεν σιγή σκέψη, μια καλή, δεν βρήκα …ιαχές  και, οδυρμοί! Είπα, να  αλλάξω θέση μήπως,  έφταιγα εγώ, το ακραίο τούτο δείγμα, δεν μπορούσα να δεχτώ στριφογύρισα όταν ξάφνου έκπληκτος, ομολογώ… Πιάνω ευχή ήταν, μιας μάνας, στον μονάκριβο της γιό!